در مدح حضرت رضا(ع) از صائب

ایـن حـریـم کـیـسـت کـز جــوش مـلـایـک روزبــار	نـــیــســـت در وی پـــرتـــو خـــورشـــیــد را راه گـــذار
کـیسـت یارب شـمـع این فـانوس کـز نـظـاره اش	آب مـــی گـــردد بــــه گـــرد دیـــده هـــا پـــروانـــه وار
این شـبـسـتـان خـوابـگاه کیسـت کـز موج صـفـا	دود شــمـعـش مـی ربــایـد دل چــو زلـف مـشــکـبــار
یارب این خـاک گرامی مغـرب خـورشـید کـیسـت	کـز فـروغـش مـی شـود چــشــم مـلـایـک اشــکـبــار
ایـن مـقـام کـیـســت کـز هـر بــیـضـه قـنـدیـل او	ســـر بـــرآرد طـــایـــری چـــون جـــبـــرئیــل نـــامـــدار
کیسـت یارب در پـس این پـرده کز انفاس خـوش	مـی بــرد از چــشـم هـا چــون بــوی پــیـراهـن غـبــار
ایـن مــزار کــیـســت یــارب کــز هــجــوم زایــران	غــنــچــه مــی گــردد در او بــال مــلــایـک در مــطــار
جـلـوه گـاه کـیسـت یارب این زمین مـشـک خـیز	کـز شــمـیـمـش مـی خــورد خــون نـاف آهـوی تــتــار
سـاکـن این مهد زرین کـیسـت کـز شـوق لـبـش	شـیـر مـی جـوشـد ز پـسـتـان صـبــح را بــی اخـتـیـار
این همـایون بـقـعـه یارب از کـدامـین سـرورسـت	کــز شــرافــت مـی زنـد پــهـلــو بــه عــرش کــردگــار
سـرور دنیا و دین سـلطـان عـلی موسـی الـرضـا	آن کــه دارد هــمــچـــو دل در ســیــنــه عــالــم قــرار
جــدول بـــحــر رســالــت کــز وجــود فــایــضــش	خــاک پــاک طــوس شــد از بــحــر رحــمـت مـایـه دار
گــوهــر بـــحـــر ولــایــت کـــز ضـــمــیــر انــورش	هـر چــه در نــه پــرده پــنــهـان بــود گــردیـد آشــکــار
آن کـه گـر اوراق فـضـلـش را بـه روی هـم نـهـنـد	چـون لـبــاس غـنـچـه گـردد چــاک ایـن نـیـلـی حـصـار
آسـمـان از بـاغ قـدرش غـنـچـه نـیلـوفـری اسـت	یــک گـــل رعـــنــاســـت از گــلــزار او لــیــل و نــهــار
مـهـره مـومـی اسـت در سـرپــنـجــه او آسـمـان	مـی دهد او را بـه هر شـکـلـی کـه مـی خـواهد قـرار
حـاصـل دریـا و کـان را گـر بــه مـحـتــاجــی دهـد	شــق شـود از جــوش گـوهـر آســمـان هـا چــون انـار
می شـود گـوهر جـواهر سـرمـه در جـیب صـدف	در دل دریــــا شــــکــــوه او نــــمــــایــــد گــــر گــــذار
راز ســرپــوشــیـدگـان غــیـب بــر صــحــرا فــتــد	پـــرده بـــردارد اگــر از روی خـــورشـــیــد اشـــتـــهــار
آنچـه تـا روز جـزا در پـرده شـب مخـتـفـی اسـت	پـــیــش عــالــم او بـــود چـــون روز روشــن آشـــکــار
گــر ســپـــر از مــوم بـــاشــد در دیــار حــفــظ او	تـــیــغ خـــورشـــیــد قــیــامــت را کــنــد دنــدانــه دار
بوی گل در غنچه از خجلت حصاری گشته است	تــا نــســیــم خــلــق او پــیــچــیــده در مــغــز بــهــار
تــیـغ او چــون ســربــرآرد از نـیـام مــشــکــفــام	مــی شــود صــبـــح قــیــامــت از دل شــب آشــکــار
آن کـه تـیغ کـهکـشـان در قـبـضـه فـرمان اوسـت	چــون تـــوانــد خــصــم بـــا او تـــیــغ شــد در کــارزار؟
تـیـغ جـوهـردار او را گـو بــه چـشـم خـود بــبـیـن	آن کـه گـوید بـرنـمـی خـیزد نـهـنـگ از چـشـمـه سـار
چـون تـوانـد خـصـم رو بـه بــاز بـا او پـنـجـه کـرد؟	آن کــه شـــیــر پـــرده را فـــرمــانــش آرد در شـــکــار
همچـو معنی در ضمیر لفظ پـنهان گشتـه اسـت	در رضـــــای او رضـــــای حـــــضـــــرت پــــــروردگـــــار
شـکـوه غـربـت غـریـبــان را ز خـاطـر بــار بـسـت	در غــــریـــبــــی تــــا اقـــامـــت کـــرد آن کـــوه وقـــار
زهــر در انــگـــور تـــا دادنـــد او را دشـــمـــنـــان	مــانــد چــشــم تـــاک تـــا روز قــیــامــت اشــکــبـــار
تـاک را چـون مار هر جـا سـبـز شد سر می زنند	تـــا شـــد از انــگـــور کـــام شـــکـــریــنــش زهــربـــار
وه چـــه گــویــم از صـــفـــای روضـــه پـــرنــور او	کـز فـروغــش کـور روشــن مـی شــود بــی اخــتــیـار
گـوشـوار خـود بـه رشـوت مـی دهد عـرش بـرین	تــا مـگـر یـابــد در او یـک لـحــظــه چــون قـنـدیـل بــار
مـی تــوان خــوانـد از صــفــای کـاشــی دیـوار او	عــکـس خــط ســرنـوشــت خــلـق را شــبــهـای تــار
روضــه پــر نــور او را زیـنــتــی در کــار نــیـســت	پـنـجـه خـورشـید مـسـتـغـنی اسـت از نـقـش و نگـار
خـیره مـی شـد دیده ها از دیدنـش چـون آفـتـاب	گـــر نـــمـــی شــــد قــــبــــه نـــورانـــی او زرنـــگـــار
مـی تــوان دیـدن چــو روی دلــبــران از زیـر زلــف	از مـــحـــجـــرهـــای او خـــلـــد بـــریـــن را آشـــکـــار
هـمـچـو اوراق خـزان بـال مـلـایک ریـخـتـه اسـت	هــر کــجــا پــا مــی نــهــی در روضــه آن شــهــریــار
مـی تـوان رفـتـن بـه آسـانـی بـه بـال قـدسـیـان	از حــــریـــم روضــــه او تــــا بــــه عــــرش کــــردگـــار
قـلـزم رحـمـت حـبـابـی چـنـد بـیـرون داده اسـت	نیست قندیل این که می بینی به سقفش بی شمار
زیر بـال قدسیان چون بـیضه پـنهان گشتـه است	قــــبـــــه نــــورانــــی آن ســــرو عــــرش اقــــتـــــدار
از مـحـجــرهـای زریـنـش کـه دام رحـمـت اسـت	مـــی تــــوان آمـــرزش جــــاویـــد را کـــردن شـــکـــار
تــا غـبــار آسـتــانـش جــلـوه گـر شـد، حــوریـان	از عــبـــیــر خـــلــد افــشـــانــنــد زلــف مــشــکــبـــار
هر شـب از گـردون ز شـوق سـجـده خـاک درش	قـدســیـان ریـزنـد چــون بــرگ خــزان از شــاخــســار
کشـتـی نوح اسـت صـندوقش که از طـوفان غـم	هـر کــه در وی دســت زد آمــد ســلــامــت بــر کــنـار
خـادمـان صـندوق پـوش مرقـدش می سـاخـتـند	گــر نــمــی بـــود اطــلــس گــردون ز انــجــم داغــدار
بــــا کـــمـــال بـــی نـــیـــازی مـــرقـــد زریـــن او	مـی کــنـد بــا دام ســیـمـیـن مــرغ دلــهـا را شــکــار
اشــک شــمــع روضــه او را ز دســـت یــکــدگــر	حــور و غــلــمــان مــی ربـــایــنــد از بــرای گــوشــوار
نـقـد مـی سـازد بــهـشـت نـسـیـه را بــر زایـران	روضـــه جـــنــت مــثـــالــش در دل شـــبـــهــای تـــار
می تـوان خـواند از جـبـین رحـل مصحـف های او	رازهــای غــیــب را چـــون لــوح مــحـــفــوظ آشـــکــار
بــس کـه قـرآن در حــریـم او تــلـاوت مـی کـنـنـد	صــفــحـــه بـــال مــلــایــک مــی شــود قــرآن نــگــار
هـر شــب از جــوش مــلــک در روضــه پــرنـور او	شـــمــعــهــا انــگــشـــت بـــردارنــد بـــهــر زیــنــهــار
تــــا دم صــــبـــــح از فــــروغ قــــبــــه زریــــن او	آب مــی گــردد بــه چــشــم اخــتــران بــی اخــتــیـار
هـر شـبـی صـد بــار از مـوج صـفـا در روضـه اش	در غـــلــط از صـــبـــح افــتـــد زاهــد شـــب زنــده دار
حـسـن خـلـقـش دل نـمـی بـخـشـید اگـر زوار را	آب مـی شــد از شـکـوهـش زهـره هـا بــی اخــتــیـار
اخــتـــیــار خــدمــت خــدام ایــن در مــی کــنــد	هـر کــه مــی خــواهـد شــود مــخــدوم اهـل روزگــار
از صــفــای جـــبـــهــه خــدام او دلــهــای شــب	مـــی تــــوان کــــردن مـــصــــحــــف خــــط غــــبــــار
از سـر گلدسـتـه اش چـون نخـل ایمن تـا سـحـر	بـــر خـــداجـــویــان شــود بـــرق تـــجـــلــی آشــکــار
از نــوای عــنــدلــیــبــان ســر گــلــدســتــه اش	قـدسـیـان در وجــد و حــال آیـنـد ازیـن نـیـلـی حــصـار
داغ دارد چـــــلـــــچـــــراغ او درخـــــت طـــــور را	ایــن چــنــیــن نــخــلــی نــدارد یــاد چــشــم روزگــار
از ســـر دربـــانــی فـــردوس، رضـــوان بـــگـــذرد	گــر بــدانــد مــی کــنــنــدش کــفــشــدار ایــن مــزار
خـضـر تـردسـتـی کـه میراب زلـال زندگـی اسـت	مــی کــنــد ســقــایــی ایــن آســتـــان را اخـــتـــیــار
مـی فـتــد در دسـت و پــای خـادمـانـش آفـتــاب	تــا مــگــر چــون عــودســوز آنـجــا تــوانـد یـافــت بــار
مـطـلـب کـونین آنـجـا بـر سـر هم ریخـتـه اسـت	چـــون بـــرآیــد نــاامــیــد از حـــضـــرتـــش امــیــدوار؟
روز مـحــشــر ســر بــرآرد از گـریـبــان بــهـشــت	هــر کــه ایـنــجــا طــوق بــر گــردن گــذارد بــنــده وار
مـی کــنـد بــا اســب چــوب از آتــش دوزخ گــذر	هـــر کـــه را تـــابـــوت گـــردانـــنـــد گـــرد ایــن مـــزار
چـشـمـه کـوثـر بـه اسـتـقـبـالـش آید روز حـشـر	هـر کـه را زیـن آسـتـان بــر جـبـهـه بــنـشـیـنـد غـبــار
از فــشــار قــبـــر تـــا روز جـــزا آســـوده اســـت	هــر کــه ایــنــجــا از هــجــوم زایــران یــابـــد فــشــار
مـی رود فـردا ســراســر در خــیـابــان بــهـشـت	هــر کـــه را امـــروز افـــتـــد در خـــیــابـــانــش گـــذار
هــر کــه بــاشــد در شــمــار زایــران درگــهــش	مــی تــوانــد شــد شــفــیــع عــالــمــی روز شــمــار
آتــش دوزخ نـمـی گـردد بــه گـردش روز حــشــر	از ســر اخــلــاص هـر کــس گــشــت گــرد ایـن مــزار
بــر جــبــیـن هـر کـه بــاشـد ســکـه اخــلـاص او	از لــحـــد بـــیــرون خــرامــد چـــون زر کــامــل عــیــار
مــی شــود هـمــســایـه دیـوار بــر دیـوار خــلــد	در جــــوار روضــــه او هــــر کــــه را بــــاشــــد مــــزار
هر کـه شـمع نیمسـوزی بـرد بـا خـود زین حـریم	ایــمــن از تـــاریــکــی قـــبـــرســـت تـــا روز شـــمــار
مـی گـشـاید چـشـم زیر خـاک بـر روی بـهشـت	هـر کـه از خــاک درش بــا خــود بــرد یـک ســرمـه وار
بــر جـبــیـن هـر کـه بــنـشـیـنـد غـبــار درگـهـش	داخـــل جـــنـــت شـــود از گـــرد ره بـــی انـــتـــظـــار
هر کـه را چـون مـهر در پـا خـار راهش بـشـکـنـد	ســوزن عــیــســی بـــرون آرد ز پـــایــش نــوک خـــار
آن کـه بـاشـد یـک طـواف مـرقـدش هـفـتـاد حـج	فـکـر صــائب چــون تــوانـد کـرد فـضــلـش را شــمـار؟